Artificial Intelligence & Implicit Bias [4]

Welkom bij de vierde video in onze reeks over impliciete vooroordelen en kunstmatige intelligentie. We hebben gezien dat de vorming van impliciete vooroordelen in kunstmatige intelligentie ernstige negatieve gevolgen kan hebben voor de betrouwbaarheid van de epistemische kwaliteit van de output. Simpel gezegd: AI heeft niet altijd gelijk en kan net als mensen bevooroordeeld zijn. In de vorige video hebben we het concept van impliciete vooroordelen besproken zoals dat algemeen wordt begrepen in de psychologie en neurowetenschap. In deze video bekijken we drie gangbare methoden die in dit domein worden gebruikt om psychologische vooroordelen te verminderen. Oh, en vergeet niet te liken en te abonneren als je dat nog niet hebt gedaan!

Implicit Association Test

Nu we een duidelijker begrip hebben van het concept van vooroordelen, laten we de methoden onderzoeken die zijn ontwikkeld om de vorming van vooroordelen te verminderen. De eerste methode voor het herkennen en vervolgens herzien van een impliciet vooroordeel is de ‘Implicit Association Test’. Deze test is ontworpen om algemeen geaccepteerde gedragsparadigma’s van een agent uit te dagen en impliciete houdingen in verschillende onderzoekscontexten te beoordelen. De test, voornamelijk bedacht door sociale psychologen, meet de sterkte van de automatische associaties van de agent tussen een mentale representatie en een object in het geheugen van de agent.

Gerichte Training en Educatie

Een tweede gangbare methode voor het identificeren en corrigeren van impliciete vooroordelen betreft gerichte educatie en training. Deze benadering sluit aan bij het ‘Rationality of Bias Model’ dat we eerder bespraken, waarvan wordt aangenomen dat alle cognitieve vooroordelen, of ze nu impliciet of expliciet zijn, kunnen worden herzien wanneer ze geconfronteerd met tegenbewijs.

Derde Persoonsperspectief

Een derde methode voor interventie van impliciete vooroordelen betreft het bevorderen van mindfulness en perspectief name. Deze methode vereist opzettelijke, bewuste zelfreflectie en introspectie. Deze methode legt echter een aanzienlijke epistemologische verantwoordelijkheid op het subject, wat per definitie niet volledig kan worden nagekomen door de radicaal subjectieve aard van het eerstepersoonsperspectief van het subject. Dit probleem wijst direct naar een van de hoofdconcepten van het systeem van de Vierde Weg: de mechanische mens kan niet “doen” of “zichzelf herinneren”. Een derde-persoonsperspectief nemen is vrijwel onmogelijk en in de praktijk zeer uitdagend, omdat de mens, zoals hij is, volledig geïdentificeerd is met zichzelf en zijn acties niet kan scheiden van zijn mentale dispositie. Dit probleem wordt breed erkend in bijna elke esoterische denkrichting, zelfs al in de oudheid. Zichzelf herinneren, zichzelf zien zoals men voor een ander verschijnt, is onmogelijk zonder een groep, school of bewuste leraar.

Subjectieve Epistemologisch Beperking

Een manier om het probleem van deze subjectieve epistemologische beperking te omzeilen, is via de methode van groepsdeling, die een drie-eenheid vormt bestaande uit een facilitator, het subject en de groep. In deze dynamiek worden subjecten uitgenodigd om hun expliciete motivatie voor hun gedrag aan de groep te rapporteren onder het waakzame oog van de facilitator. In deze context dient de groep als een focusgroep voor de rapporterende agent. Eventuele tegenstrijdigheden tussen expliciet gerapporteerde motivaties en gerapporteerd of openlijk gedrag kunnen een afwijking authentiek waarneembaar maken. Het rapport van het subject en de waarneembaarheid van de afwijking van het rapport met een gerapporteerde overtuiging bieden op hun beurt een derde-persoonsperspectief voor elke deelnemer in de groep.

Woke of Awake?

Ter afsluiting hebben we gezien dat psychologische vooroordelen alomtegenwoordig zijn en bijna onmogelijk volledig te voorkomen zijn. Tegelijkertijd worden de gevolgen van de vorming van vooroordelen, die soms leiden tot sociale ongelijkheden en discriminatie, steeds duidelijker. In de huidige samenleving wordt deze verhoogde gevoeligheid prominent gezien in de “woke” cultuur, die vurig streeft naar het uitroeien van vooroordelen. Het debat over de effectiviteit van deze aanpak blijft open, aangezien het aannemelijk is om vooroordelen en biases te beschouwen als een inherente antropologische dimensie. In veel gevallen is het herkennen van deze vooroordelen misschien het beste wat we kunnen bereiken. Dit neemt echter niet weg dat iedereen geïnspireerd zou moeten worden om verantwoordelijkheid te nemen voor persoonlijk gehouden impliciete vooroordelen. In onze gezamenlijke dialoog ligt de sleutel tot een wereld met meer begrip en tolerantie, voortkomend uit de acceptatie dat elk individu menselijk is met al zijn bijbehorende eigenschappen, waaronder impliciete vooroordelen.